Mureldur

Nú vit hava havt baði jólaperir og fýrverk, komi eg at minnast, tá ið eg sum smádrongur,  firstu ferð var varur við nureld. Tað var í mirkri norðuri í Hvannasundi og menn kastaðú nót. Har nakað serligt hendi, var eg altíð nakað nær. Vóru neistanir og gløðurnar eg sá í taranum heilaspuni, so er tað tann vakrasti heilaspuni ein kann hugsa sær. nei tað var ikki heilaspuni, men mureldur. Har var mureldur so tað forslóg, tarin í fjøruni, nótin, seiðurin sum var í nótini og sjálvt menninir lýsti og blunkaðu í øllum litum, blátt. grønt, reytt, violett ja allar møguligar og ómøguligar litir. Mureldur kann verða so ótrúligur, og gevur ikki jólaperum og fýrverki nakað eftir í vakurleika